بررسی اثر عصاره هیدروالکلی چای کوهی و برگ ازگیل بر روی پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: لیشمانیا ماژور عامل ایجاد لیشمانیوز جلدی می باشد و داروهایی که برای درمان لیشمانیوز استفاده می شوند، عوارض جانبی نامطلوبی دارند. گیاه چای کوهی و برگ ازگیل خواص دارویی مناسبی دارند ولی گزارشی درباره خاصیت ضد لیشمانیایی آنها ارائه نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضد لیشمانیا عصاره هیدروالکلی چای کوهی و برگ ازگیل است. روش کار: در این مطالعه تجربی، برگ ازگیل و چای کوهی به مقدار لازم جمع آوری شده و عصاره هیدروالکلی آنها تهیه شد. پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در محیط کشت nnn کشت داده شدند. تاثیر عصاره های مذکور بر بقای پروماستیگوتها در غلظت های 50، 100، 250، 500، 1000 میکروگرم در میلی لیتر توسط آزمون آنالیز واریانس ارزیابی شد. نتایج: نتایج نشان داد که با افزایش غلظت های عصاره چای کوهی و برگ ازگیل تعداد پروماستیگوتها کاهش می یابد. اختلاف میانگین تعداد پروماستیگوت بین گروههای مختلف نشان داد که در چای کوهی اختلاف میانگین تعداد پروماستیگوت در گروه تیمار شده با غلطت 500 میکرو گرم در مقایسه با غلظت 1000 میکروگرم در چای کوهی و برگ ازگیل معنی دار بود (p<0.05). همچنین اختلاف میانگین تعداد پروماستیگوت در گروه 100 میکروگرم در مقایسه با گروه 1000 میکروگرم در برگ ازگیل نیز معنی دار بود .(p<0.05) بررسی آماری اثرات دارویی چای کوهی و برگ ازگیل در غلظت 1000 میکروگرم نشان می دهد که اثربخشی این دو عصاره اختلاف چندانی با هم نداشته و اثرات تقریبا یکسانی روی میانگین تعداد پروماستیگوتهای لیشمانیا دارند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، چای کوهی و برگ ازگیل می توانند گیاهان مناسبی برای بررسی خاصیت ضد لیشمانیا در شرایط آزمایشگاهی باشند.